GECE YOLCULUĞU

bu bir gece yolculuğudur...

O'nun, En sevdiğini
Mekke'deki Mescid-i Haram'dan,
Kudüs'teki Mescid-i Aksâ'ya
götürmesi şeklinde başlayan
bu olağan üstü olay, Kuran'da
"geceleyin yürüme, gece yolculuğu"
anlamına gelen İsrâ kelimesiyle anılır.

“Âyetlerimizden bir kısmını ona göstermek için kulunu bir gece Mescid-i Haram'dan alıp çevresini mübarek kıldığımız Mescid-i Aksâ'ya seyahat ettiren Allah, her türlü noksandan münezzehtir. Şüphesiz ki O her şeyi hakkıyla işiten, herşeyi hakkıyla görendir.” (İsra Suresi, 1)

ve oradan yukarıya,
çok çok yukarılara Sidretü'l-müntehâ'ya...
yaratılmış olan bütün herşeyi,
ona eşlik eden Cebrail'i dahi
arkada bırakacak kadar yukarıya...
işte bu 'imkansız' yükseliş
tarihte Miraç ismiyle yeralır.

asırlar önce yaşanmış bu kutlu olayın
seneyi devriyesi bu gün...
bu yazı da,
miraç hadisesinin önemini
ve bir derece sırlarını,
dar fehimlerimizle ve kısa idraklerimizle
anlama çabamıza bir giriş,
küçük de olsa bir adım sayılabilir.
öyle,
idrakimiz kısa, zamanımız kısıtlı,
kelimeler kifayetsiz.
deneyeceğiz.
başarı Allah'tandır.

önce asrın tefsirinde yer alan
bir örnekten aklımızda kalanlarla başlıyoruz;

hayalimizde bir adam,
bir karanlık odada ve elinde bir ayna var.
odanın tavanındaki küçük bir delikten
elindeki aynaya bir miktar güneş ışığı sızar.
aynayı odada hangi bir yere çevirse
orayı aynanın çapı kadar ışıklar.
o adam, güneşi aynadaki görüntüsüyle,
tavandaki deliğin ya da
aynanın çapı kadar tanır ve sever.

işte böyle sanki,
yeryüzünde bizim
Allah'ı tanımamız
ve sevmemiz.
O'nu görmeden,
yarattıklarından bize yansıyan yönleriyle,
ve yarattıklarının üzerindeki nakışlardan
O'nu okuyabildiğimiz kadar...

aynamızın çapı ne kadarsa,
işte o kadar.

başka bir adam düşünelim;
elindeki aynayı bırakır.
o karanlık odayı terk eder
bir meydana, doğrudan doğruya güneşe çıkar.
yüzünü gökyüzne çevirip güneşe bakar.
haşmetini görür, azametini anlar.
bununla yetinmez yüksek bir dağa çıkar,
güneşin ışıklandırdığı alanı,
pek geniş saltanatını da görür
ve bizzat perdesiz onunla görüşür.

sonra döner o karanlık odasına geniş pencereler açar
bir nevii gökteki güneşe karşı yollar yapar.

bu ikinci temsil de miracın lüzumunu anlatabilir bize
adamın dağa tırmanışı miracı olsa,
gelip evine açtığı pencereler namazdır.
yani bizim miracımız.

yani aynayı bırakıp,
doğrudan yüzünü güneşe dönmek...
bütün varlık alemini
elinin tersiyle itip geriye,
bütün mahlukatın namına
elbağlayıp Halife-i Arz makamında
huzura durmak...
.......

daha çok yazmak istiyordum aslında,
kafamda kurduğum bir çok şeyi de yazamadım
çünkü geç başladık...
ve pek hazırlıksızdık.
belki de kafidir.
bilemiyoruz.

rüya gibi bir yolculuk...
lakin rüya değil...
kısa sürede ruhen alınabilecek bir mesafe...
yalnızca ruhen bir yükseliş değil.
ayet ve hadislerle sabit,
ruhen ve bedenen gerçekleşmiş,
herkesi, herşeyi hayrette bırakan bir seyahat.
MİRAC-I NEBEVİ

evet
bir önceki yazımızda demiştik;
dilemediğinde, kimsenin birşey dileyemediği
bu kanunları koyan ve yürüten zat,
dilediğinde de onları dilediği gibi değiştirebilir.
ya da,
aslında var olan,
daha önce ve hala keşfedilmemiş
bir kanunu işletmiştir.
kimbilir.

zaman daraldı. malum, bu gece önemli.
Allah'tan herkese bu gecenin feyzinden azami istifade diliyorum.
Miraç Kandiliniz mübarek olsun.

K®HAN