7 Nisan 2009

DEPREM: tek başınasın...

.
.
.
burada
söz vermiştim doktora,
yarım yamalak hatırladığım şiiri
bulur yayınlarım diye.
unutmuşum....
deprem hatırlatıverdi
şimdi yayınlıyoruz
geçmiş olsun babında...
Allah yardımcınız olsun...
geçmiş olsun İtalya...

......

Gözlerimde parıltısı bakır bir tasın,
Kulaklarım komşuların ayak sesinde,
Varsın gene bir yudum su veren olmasın,
Başucumda biri bana "su yok" desin de...

Kemalettin Kamu
(1901 - 1948)

deprem, su, yalnızlık

6 yorum:

beenmaya dedi ki...

sahiden desin de olup olmamasının bir önemi yok...bildiğim bir şiirdi ama çok gerilerde kalmış...hatırlattığın için sağol...

ve başta doktorumuz olmak üzere tüm italya'ya geçmiş olsun...

Belgin dedi ki...

Olsun da "su yok" desin varsin:)
Allahim kimseye böyle bir sey yasatmasin. Italyaya ve sevgili Doktorumuza gecmis olsun.
Sevgilerimle

K®HAN dedi ki...

beenmaya,

rica ederim ne demek...

dileklerin dileklerimizdir.
teşekkür ederim.

K®HAN dedi ki...

Belgin,

depremin en büyük psikolojik yıkımı yalnızlık olsa gerek evet.
dileklerine katılıyor
duana amin diyorum.

teşekkürler.

defne dedi ki...

Kemalettin kamunun siirleri cok guzeldir.
ozellikle de gurbet siiri

Gurbet o kadar acı
Ki ne varsa içimde
Hepsi bana yabancı
Hepsi başka biçimde
Ne bir arzum, ne emelim
Yaralanmış bir elim
Ben gurbette değilim
Gurbet benim içimde
Eriyorum gitgide
Elveda her ümide
Gurbet benliğimde
Bitirdi bir içimde
Ne bir arzum, ne emelim
Yaralanmış bir elim
Ben gurbette değilim
Gurbet benim içimde..

Kemalettin Kamu

ezberleyin derim ezberlemezseniz bile bir kenara yazin..

K®HAN dedi ki...

teşekkür ederiz.

ama hacet yok ezbere
ne zaman gurbete çıksak
döner durur içimizde
o hüzünlü taş plak :)